به گزارش جلالات نیوز؛
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۸ دسامبر سال ۱۹۷۳ با تصویب قطعنامه‌ای زبان عربی را به همراه زبان‌های انگلیسی، روسی، فرانسوی، چینی و اسپانیولی به عنوان یکی از زبان‌های رسمی و کاری سازمان ملل برگزید. سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) نیز به همان مناسبت در سال ۲۰۱۲ روز ۱۸ دسامبر (۲۷ آذرماه) را به عنوان روز جهانی زبان عربی اعلام کرد و هر ساله با برگزاری مراسم‌هایی این روز را گرامی می‌دارند.

زبان عربی یکی از شاخه‌های زبان‌های سامی و یکی از پرگویش‌ترین زبان‌های جهان است به‌طوری که هم اکنون حدود ۴۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان به این زبان تکلم می‌کنند و زبان رسمی ۲۵ کشور است؛ کمااینکه چهارمین زبان پرکاربرد در اینترنت و فضای مجازی به شمار می‌آید. این زبان به دلیل تنوع گویش‌ها و ساختارمند بودن قواعد و قدرت اشتقاقی از امکان واژه‌سازی بسیار بالا و در پی آن از تعدد کلمات حیرت‌انگیزی برخوردار است تا جایی که بعضی از محققان تعداد واژگان عربی را بیش از ۱۰ میلیون تخمین می‌زنند و این امر عربی را به یکی از زبان‌های پربار تبدیل کرده است. سال گذشته سازمان یونسکو به مناسبت روز جهانی زبان عربی با انتشار تصویری گرافیکی به شکل قلب، ۴۰ کلمه را در آن تصویر گنجانده است که همگی مترادف کلمه “عشق” به زبان عربی هستند و این نمونه‌ای از تنوع واژگان و امکان مترادف سازی و کاربرد آرایه‌های مختلف ادبی در این زبان است. کاربرد فراوان آرایه‌هایی مانند مجاز، جناس، طباق، سجع و تشبیه در آثار ادبی و حتی گفتار روزانه، زبان عربی را در شمار زبان‌های شیرین قرار داده است. .
شعر و ادبیات از دیرباز بین اعراب جایگاه ویژه‌ای داشته و نمود بارز آن حضور شاعران و نویسندگان بزرگ عرب در بین مفاخر جهانی است. نجیب محفوظ نویسنده مصری در سال ۱۹۸۸ برنده جایزه نوبل ادبیات شده کمااینکه کتاب های او به بسیاری از زبان‌های دنیا ترجمه شده است. نویسندگان و شاعرانی همچون ابن خلدون، ابن عربی، المتنبی، جبران خلیل جبران، محمود درویش، ادونیس و نزار قبانی هموار بر صفحه ادبیات جهان درخشیده اند.
حضور اعراب در ایران پس از اسلام و تداوم این حضور به مدت حدود ۳ قرن تاثیرات متقابل شگرفی بر زبان و ادبیات ایران و عرب گذاشته است؛ به گونه ای که زبان فارسی، خط عربی را برای نوشتار خود برگزید و هزاران کلمه بین دو زبان مبادله گردید. حضور ادیبان ایرانی در حوزه زبان و فرهنگ و ادب عربی نیز باعث غنای هر چه بیشتر این زبان شد. اکنون در ایران و در قسمت‌هایی از استان‌های جنوبی مانند مرکز و جنوب خوزستان، جنوب ایلام، بخش هایی از استان های هرمزگان و فارس و جنوب استان بوشهر مردمی زندگی می کنند که عرب هستند و عربی زبان مادری آنهاست. به طور خاص در شهرستان های عسلویه و کنگان ادیبانی حضور دارند که به زبان عربی شعر می‌گویند و قلم‌فرسایی می‌کنند و با تشکیل انجمن‌ها و برگزاری همایش‌هایی در بزرگداشت زبان خود و حفظ میراث گذشتگانشان می کوشند.