یادداشت حسین لاری در روزنامه پيام عسلويه: کمبود مدرسه در شهر فلرها
به گزارش جلالات نيوز
سال تحصیلی جدید شروع شده است به چند دهه قبل برمیگردم و خاطرات تحصیل خوددردوران نوجوانی را مرور می کنم دراوایل دهه شصت شهرعسلویه که درآن زمان روستایی بیش نبود تنها یک مدرسه ابتدایی مختلط و یک مدرسه راهنمایی پسرانه داشت.
دختران که اغلب بعد از اتمام دوران دبستان امکان ادامه تحصیل درمقطع بالاتر نداشتند و پسران نیز پس از فراغت از تحصیل درمقطع راهنمایی به دلیل نبود دبیرستان اغلب ترک تحصیل می کردند ویا اگر افرادی علاقمتد به ادامه تحصل بودند واین فرصت پیدا می کردند باید به شهر کنگان یا گاوبندی(پارسیان) در استان هرمزگان می رفتند ودرس می خواندند ادامه تحصیل و گرفتن دیپلم درآن دوران کارسختی بود .
خودبنده وتعدادی از دوستان پس از فراغت ازتحصیل درمدرسه راهنمایی سلمان فارسی عسلویه برای ادامه تحصیل به شهر گاوبندی رفتیم و دردبیرستان شهید بهشتی این شهر ادامه تحصیل دادیم وتعداد اندکی از همکلاسی های ما نیز برای ادامه تحصیل به شهر کنگان رفتتد تصور کنید نوجوانان کم سن وسال دور از خانواده و درمنازل استیجاری وشرایط خاص آن به صورت مجردی زندگی می کردند صرفا برای اینکه ادامه تحصیل دهند تا بتوانند بخشی از آرمان ها وآمال کودکی خود درکسب علم دانش را محقق سازند این حکایت دانش آموزان دیروز عسلویه و روستاهای همجوار آن مثل بیدخون اخند چاه مبارک زبارو….بود با این شرایط سخت تعدادی از فرزندان با انگیزه ومستعد این روستاها توانستند با غلبه براین مشکلات ادامه تحصیل دهند و موفق به کسب مدارک دانشگاهی شوند و جذب شغل های دولتی و بیشتر معلمی شوند.
درنیمه دهه هفتاد پای صنعت نفت وگاز به عسلویه باز شد وبا حضور مرحوم هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور وقت کلنگ اولین پالایشگاه گاز پارس جنوبی درعسلویه به زمین زده شد.این جرقه آغاز توسعه و پیشرفت عسلویه بود و مردمی که امیدواربودند با حضورشرکت های نفت وگاز درمحل زندگی شان سد محرومیت ها شکسته می شود و قافله توسعه به سرعت راه می افتد با ساخت و افتتاح پی درپی پالایشگاههای گاز و مجتمع های پتروشیمی چهره عسلویه کم کم تغییر کرد عسلویه به شهر وبخش وشهرستان ارتقاء یافت .
از سال 83 اداره آموزش وپرورش دربخش عسلویه استقراریافت و با پیگیری مدیران آموزش و پرورش تعدادی مدرسه درروستاها و مناطق مختلف منطقه توسط شرکت های مستقر درمتطقه مثل منطقه ویژه پارس جنوبی ،مجتمع گازپارس جنوبی شرکت نفت و گاز پارس جنوبی ومجتمع های پتروشیمی ساخته شد که این اقدامات درجای خود قابل تقدیر است.اما از این رهگذرسهم شهرعسلویه تقربیا در حدصفر بود و مدرسه ای درشهر عسلویه توسط این شرکت ها ساخته نشده است و امروز معضلی به نام کمبود مدرسه ومدارس تخریبی و فرسوده دامن این شهر را گرفته است دو دبستان دخترانه و پسرانه این شهر به دلیل کمبود فضای آموزشی دو شیفته اداره می شود و دبیرستان دخترانه دوره اول به دلیل تخریبی بودن فضای مدرسه موقتا درمکان مدرسه علوم دینی استقرار یافته است و دانش آموزان دبیرستان پسرانه دوره اول سلمان فارسی نیز درفضای ناایمن با عمر بالای 20 سال و کمبودها و نواقص زیاد مشغول به تحصیل هستند و دبیرستان های دوره دوم هم که خودحکایتی دارند.
به دنبال مقصر نشان دادن کسی یا نهادی نیستیم درهفته گذشته شیخ ابراهیم محمدی امام جمعه محترم اهل سنت شهرعسلویه از وضعیت مدارس شهر عسلویه گلایه و ابراز نگرانی کردند مردم و اولیاء نیز نسبت به این وضعیت و آینده تحصیلی فرزندان خود به شدت نگران هستند زیبنده نیست بعد دو دهه حضور صنعت نفت در کنار شهر عسلویه این جهان شهر از نعمت داشتن یک مدرسه استاندارد و مطلوب بی بهره باشد مدارس دوشیفته درتمام نقاط کشور برچیده شده ولی مدارس شهر عسلویه به صورت دوشیفته اداره می شود.
آیا سزاواراست این همسایه نامهربان که هوا ،زمین و دریا را آلوده کرده مردم را به امراض مختلف مبتلا نموده و سهم مردم در اشتغال هم که نادیده گرفته ورنج بیکاری و آسیب های اجتماعی و فرهنگی وروانی زیادی نیز براین مردم مظلوم و بی دفاع تحمیل کرده درمقوله فرهنگ و آموزش دانش آموزان این شهر بی تفاوت باشد
با این تفاصیل تحصیل درعسلویه با دهه شصت تغییر محسوسی نکرده با مدارس بیغوله و ویران و کمبود معلم متخصص توقع قبولی دانش آموزان این شهردردانشگاهها وموسسات دولتی یک خیال محال وچیزی شبیه یک رویاء است .
این یادداشت در روزنامه پیام عسلویه به تاریخ شنبه 7 مهرماه 97 منتشر شده است که لازم میدانم از آقای علی هوشمند سردبیر محترم روزنامه پیام عسلویه به جهت انعکاس این مطلب قدردانی نمایم
