ایسنا/بوشهر میزان سرمایه گذاری صنعت نفت در عسلویه و درآمدهای حاصل از آن موجب سرازیر شدن جمعیتی بالغ بر ۶۰ هزار نفر به این منطقه شده که این تمرکز جمعیتی از ابتدا نگرانی ها و چالش های زیادی به همراه داشته و امروز با شیوع ویروس کرونا در کشور این نگرانی بیش از پیش در میان مردم بومی خودنمایی می کند…
در شرایط فعلی مرزی بین کارکنان پارس جنوبی و ساکنین مناطق پیرامونی نیست و همچنان مراوداتی وجود دارد. از این حیث مردم نگران انتقال ویروس کرونا از طریق کارکنان نفت در منطقه بوده و به همین خاطر نیز خواستار توقف پروازها از شهرهای آلوده (کانون بیماری) و همچنین کنترل مسیرهای زمینی منتهی به عسلویه هستند.
متولیان سلامت می گویند برای شکست ویروس کرونا باید زنجیره ی انتقال آن قطع شود و برای اینکه این اتفاق بیفتد و بیماری ریشه کن شود لازم است تردد در سطح شهرها به حداقل برسد؛ بر این اساس نیز مردم را به ماندن در خانه دعوت می کنند تا زنجیره انتقال قطع شده و بیماری شیوع پیدا نکند.
در همین راستا فعالان اجتماعی و گروه های مختلف مردمی با راه اندازی گروه های خودجوش و کمپین هایی، مردم را به قرنطینه خانگی تشویق می کنند. اما قرنطینه خانگی چقدر می تواند در قطع زنجیره انتقال ویروس خطرناک و سریع الانتشار کرونا در منطقه خاص و استراتژیک عسلویه اثرگذار باشد؟
یکی از معضلاتی که امکان قطع زنجیره کرونا را سخت می کند، حضور افراد در محل کار است. به طور نسبی هر خانواده حداقل یک نفر شاغل دارد که بالاجبار هر روز به محل کار مراجعه کرده و در معرض تهدید قرار دارد.
مسئولین شرکت های پارس جنوبی می گویند به نیروهای ساکن در شهرهای آلوده ابلاغ شده تا اطلاع ثانوی به محل کار مراجعه نکنند و تدابیر لازم در این زمینه اتخاذ شده است. اما آنچه از شواهد برمی آید این است که رفت و آمد این کارکنان همچنان ادامه دارد.
یکی از افراد شاغل در پارس جنوبی می گوید همه آنچه مسئولین می گویند در مقام عمل رعایت نمی شود. او در تشریح این وضعیت می گوید “همکار من از شهری می آید که بالاترین درصد شیوع کرونا را دارد، من باید از کجا بدانم او ناقل ویروس هست یا خیر. چگونه به قرنطینه خانگی و ماندن در خانه تاکید می شود ولی من بالاجبار باید به محل کار بیایم و صبح تا شب در کنار کسی کار کنم که سلامت او به دلیل دوره نهفتگی ویروس مورد شک و تردید است و در صورت مبتلا بودن نه تنها سلامت من، بلکه سلامت خانواده ی من که شرایط سخت قرنطینگی را تحمل می کنند نیز در خطر است؟ در چنین شرایطی قرنطینه خانگی هم اقدام عبث و بیهوده ای به نظر می رسد.”
او اعتقاد دارد که تشویق در خانه ماندن زمانی اثرگذار خواهد بود که کل اعضای خانواده در منزل بمانند یا حداقل سلامتی همکاران در محل کار محرز باشد؛ در غیر این صورت زنجیره کرونا قطع که نمی شود تازه حلقه جدیدی نیز به آن افزوده می شود.
در این ارتباط یکی از تأمین کنندگان مواد ضدعفونی کننده در مراجعه به چند شرکت مستقر در منطقه، خطاب به مسئولین می گوید؛ اینگونه که می گویید نیست! اگر یک بازدید میدانی از شرکت ها و پروژه ها داشته باشید متوجه خواهید شد آنچه گفته می شود با واقعیت فاصله دارد.
او در ادامه می گوید من با چشم خود دیدم چطور یکی از کارکنان مشکوک به علائم کرونا، به جای اعزام به مراکز درمانی و تحت مراقبت قرار گرفتن بلافاصله به مرخصی اعزام می شود. بدون اینکه از خود بپرسند چگونه می خواهد به شهر و دیارش برگردد؟ او چه با اتوبوس و چه هواپیما بخواهد برگردد به عنوان فرد ناقل، سلامت افراد زیادی را تهدید می کند.
در چنین شرایطی و با توجه به وضعیت و شرایط حاضر استان بوشهر و سایر نقاط کشور اگر تصمیمات قاطعی در مورد ترددها و ورودی و خروجی به ویژه در منطقه صنعتی عسلویه و پارس جنوبی اتخاذ نشود، شوربختانه زنجیره کرونا شکل خواهد گرفت و روزهای سختی در پیش خواهیم داشت.
* یوسف صفری (فعال اجتماعی ساکن و شاغل در عسلویه)
انتهای پیام