نون والقلم ومایسطرون ( سوگند به قلم وآنچه می نویسد)
در ابتدا بر خود لازم می دانم روز قلم را بر قلم زنان شهرستان عسلویه تبریک و خدا قوت بگویم که در خشکسالی بی مهری جامعه ایی چون شهرستان عسلویه در حال قلم فرسایی هستند.
سالروزی که اگر چه مردم ومسولین (شورا ، دهیاری وادارات ) وقتی به آن نمی نهند و آن را به بوته فراموشی سپرده اند اما بودنش قوت قلبی است برای اهالی قلم واندیش
رسالت قلم گاهی آموزاندن اندیشه ایی، گاهی بیان درد جامعه و البته درمان آن درد، گاهی روشنگری راه صحیح و گاهی بازگو کردن ارزش های مادی و معنوی است.
خوب می دانیم قلم زبان دوم نویسنده است ، آنچه در فکر صاحب قلم است به روی کاغذ نگاشته می شود تا در صفحات تاریخ با ردپایی روشن و ماندگار، جلوه گری کند.
شهرستان عسلویه از نظر پتانسیل اهل قلم بدون اغراق جز شهرستانهایی است که بدون هیچ حمایتی در کنار این همه توسعه همیشه درصحنه بوده اند.
بیش از سی سال از تبدیل شدن به بخش شدن و سپس تحقق آرزوی شهرستان شدن می گذرد اما از آن زمان تابحال هیچ اقدامی برای تقویت اهل قلم نشده است و همانگونه که بالا ذکر نمودم قلم و اهالی آن مهجور مانده اند.
احیای کتاب و کتابخوانی در جامعه از این زیر ساخت می بایست شروع شود تا به شکوه و عظمت کتاب برسیم .
امروزه تصویر و ترسیم عجیبی از اهل قلم شده است !! کسانی که در مقابل معضلات جامعه باید در خط مقدم باشند اما هیچگونه پشتوانه ی ندارند.
به نظر می آید تنها در محدوده کوچکی چون شهرستان عسلویه به چنین امر حیاتی اعتنایی نمی شود و در مقابل همگان انتظار دارند نویسندگان بازتاب خوبی داشته باشند.
غالبا تصور می شود که در شهرستان عسلویه نویسنده و یا شاعری وجود ندارد چه به زبان عربی و چه فارسی، اما انتشار بیش از هشت کتاب در این دو سال اخیر از قلمزنان این مرز و بوم در موضوعات مختلف، بر این تصور خط بطلان کشید و حضور و قوت قلمزنان این خطه نمایش گذاشت اما حقیقت تلخ تر آن است که این قلمزنان در انتظار و به امید حمایت مسئولین شهرستان شان هستند تا بتوانند تالیفات خویش را چاپ کنند.
نشست، همیاری و هم اندیشی با این قشر روشنگر جامعه باید در اولویت های فهرست کاری و فعالیت های فرهنگی می بایست دیده شود تا دغدغه هایشان شنیده شود و نسبت به سازمان دهی و اهتمام به این امر مهم اقدامی صورت گیرد. متاسفانه تاکنون این مسئله در شهرستان فاقد اعتبار و اهتمام بوده است و آنچه مشاهده می کنیم تناقض گویی مسئولان است که اهل قلم را با دلسردی خود تنها گذارده است.
باشد مثل همیشه قلممان بیانگر آلام و آمال مردمان باشد و پایدار بماند تا روزی قلم حرمتی دیگر در این شهرستان داشته بیابد.
